De sociale frustraties van Facebook

Ontvriend worden op Facebook. Hè, maak jij je serieus druk hierover? Ehm, ja, wacht maar tot het jou overkomt.

Soms ben je ongegeneerd aan het rondneuzen op Facebook (soms? Heel vaak, ik ben werkeloos, ik leef op Facebook) en dan kom je wel eens iemand tegen waarmee je niet bevriend bent, maar dat ooit wel was. Huh? Ik heb diegene niet verwijderd. Harde realiteit: je bent ontvriend. Iemand vond jou niet leuk genoeg om als Facebook-vriend te hebben. Klap in je gezicht. Vind je mijn sarcastische statusupdates irritant? Vind je dat ik teveel post? Vind je mij niet aardig? Heb ik je iets aangedaan? Kortom, je begint enorm aan jezelf te twijfelen en neemt dit uiteraard persoonlijk op. Een vriendschapsverzoek op Facebook is zo geaccepteerd, maar iemand verwijderen.. is toch een stap verder. Ik geef toe, ik heb soms mijn ikganumijnvriendenlijstopschonen-moment; ik flikker een hele teringbende mensen eraf. Oftewel, ik ga selectief naar mijn lijst kijken en zoek inderdaad een redenen om iemand te ontvrienden. Zonder reden mag je blijven (ik wil diegene immers niet onverdiend verdriet doen). De meest voorkomende redenen voor mij om iemand te ontvrienden zijn: 

1. Wie ben je? Ken ik jou?
2. Ik word helemaal gestoord van alle Farmville/Bubblespelletje-shit berichten; ik weet dat ik dit ook kan afschermen, maar voor straf van het posten van al deze zooi verwijder ik je
3. Je bent een kutwijf

Sommige mensen komen met het excuus ‘ik heb alleen goede vrienden als Facebookvriend’. Jij hebt 250 goede vrienden? Respect.

Nog even terugkomend op het toevoegen van mensen. Hier ben ik soms ook te makkelijk in. Wat zijn de kwalificaties van een Facebookvriend? Ik beken, bij mij ligt die op 4 glazen wijn en een kort gesprek. Jawel, jij wilt vrienden worden op Facebook? Hatsee, voeg me maar toe. De volgende ochtend kan het wel zijn dat ik diegene ook weer verwijder. Oh, reden 4. voor ontvrienden: dronken vergissing. Volledig legaal is deze.

Een ander groot frustratiepunt wat ik graag onder de aandacht wil brengen (sommigen kunnen hier iets van leren, sommigen zijn volledig met mij), is het feit dat mensen wèl Facebookvrienden met je willen worden, maar je niet kunnen begroeten, mocht je ze in levende lijve tegenkomen. Wat is dit voor rare onsociale gewaarwording? Hier ligt voor mij zo’n enorm stuk onbegrip. Ik heb serieus meegemaakt dat een specifiek persoon mij een vriendschapsverzoek had gestuurd op Facebook. Ik was nog niet toegekomen aan de acceptatie hiervan, of ik kwam diegene al tegen in de stad. Hij kijkt me aan en zegt NIKS. Loopt stug door. Ehm… vriendschapsverzoek: DENIED. Wat je dacht je zelf.

 Mocht ik jou toevallig van Facebook hebben verwijderd en dit gaat er bij jou niet in, schroom niet me te berichten en te vragen naar een verklaring. Mocht dit andersom zo zijn, kun je er van mij ook eentje verwachten.

Oh ja, ik hoef trouwens niet te weten wanneer je aan het sporten bent, tenzij je dit met mij doet en me in het bericht tagged. Dan is het uiteraard wel weer cool.