Mijn verborgen talenten

Aangezien ik op zoek ben naar werk maar niks vinden, is het toch een noodzaak dat ik mezelf een beetje verkoop. De vraag ‘Waar ben je goed in?’ komt dan ook vaak terug. Een aantal dingen zijn duidelijk: ik ben goed in kleding kopen, ik ben erg sociaal en heb talent voor communiceren (voornamelijk onzin). Maar, jawel, ik heb ook een aantal verborgen talenten. Hou je vast, daar komen ze.

Nepwimpers plakken

Had je niet gedacht hè? Nee, ik namelijk ook niet. Mijn mede Geordie shore-fan vriendin en ik worden soms net teveel beïnvloed door dit programma en dan komen dit soort dingen om de hoek kijken. Of ik ‘even haar wimpers op haar ogenleden wilde plakken’. Ik zag dichtgeplakte ogen en wimpers op de kop voor me, maar nee, in een mum van tijd had ik dit ‘ding’ perfect geïnstalleerd. En dit tafereel heeft zich meerdere malen herhaald. Jawel, getalenteerd wimperplakker, hatsee.

Ouders

Niet mijn eigen ouders, de ouders van anderen: ze mogen me altijd. Ik gooi mijn charmes in de strijd en instant zijn ze om. Dus, toekomstige boyfriend, wees niet bang. Tevens kan ik ook perfect met ouders van vrienden, met ouders van vrienden van vrienden, ouders van buren en andere ouders, mocht dit ooit van pas komen.

Wijnflessen openmaken

Niet geheel onverwacht dat ik hier goed ik ben. Maar gisteravond heb ik toch wel even mijn skills getoond. Situatie: ik was bij een vriendinnetje, ze wilde een flesje wijn optrekken maar tot haar grote schrik was dit geen draaidop. Ik hoor je denken ‘oh geen kurkentrekker’. Dit was niet het probleem. De kurkentrekker was er. Maar het was zo eentje die je er in moet draaien en gewoon lomp moet trekken, niks systeem. Het duurde even, verschillende posities geprobeerd, arm uit de kom, maar ja, Sacha had hem open hoor.

Ik moet nog overwegen of ik dit daadwerkelijk op mijn cv ga zetten, maar dit ik hier trots op ben, mag dan wel duidelijk zijn. Ik hoop dat ik nog veel nuttige, verborgen talenten mag gaan ontdekken.

Het verschil tussen mannen en vrouwen - communiceren

Ik ben zeker niet de eerste die heeft opgemerkt dat er wel degelijk een duidelijk verschil is tussen mannen en vrouwen. Ook zeker niet de eerste die hier over schrijft. Maar toch blijft dit voor mij een dagelijks punt van ergernis, of eigenlijk ook fascinatie. Hierbij wil ik wijzen dat zowel mannen als vrouwen vreemde wezen zijn, dus dat ik als vrouw zijnde niet alles ga gooien op de man.

Een vriend van mij liet mij laatst dit filmpje zien (uiteraard laat een man dit aan vrouw zien), maar ik snapte zijn punt wel. Herkende overigens veel van mezelf in de 'vrouw' hier.



Maar het punt dat ik eigenlijk wilde maken is de manier van communiceren. Als een man zin heeft om te langs te komen, zal hij waarschijnlijk sturen (in deze Whatsapp/Facebookmaatschappij) 'Hee, zal ik even langskomen?' (probeert hij zich enigszins in te dekken dat hij niet alleen seks wilt: 'Hee, zal ik een kop thee komen drinken?'). Op zich erg duidelijk. 
Vrouwen pakken dit anders aan. Wij sturen iets in de trant van 'Wat zal ik vanavond eens doen?' of 'Ik heb op zich wel zin om een filmpje te kijken'. Wij wachten tot de man zich aanbiedt om ons avondprogramma te vullen. Hij, ja echt, snapt dit vaak niet. Ze proberen je 'probleem' soms op te lossen door ideeën te geven wat je die avond kunt doen, of, heel typisch, vertellen wat ze zelf gaan doen. De lieve man zal antwoorden van 'ga een serietje kijken', maar botterik (klaarblijkelijk mijn type) zegt 'ik kijk voetbal'. Ze snappen subtiele hints niet.

Oplossing: wees zelf direct. -> Shit is not working, I'm telling you. Ze schrikken er van. 

De vrouw zegt: 'Hee, kom je zo hier chillen?'. Of hij antwoordt een half uur niet, of wordt gaat eerst over zijn avondplanning ouwehoeren. Vervolgens is het antwoord vaak wel ja, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Hierbij wil ik wel wijzen naar het feit dat deze situaties over de beginnende-date-periode gaat. Mocht hij al meerdere malen bij je geweest zijn, dan kan de 'Kom je chillen?' wel. 

Vrouwen zijn niet vaag. Mannen zijn dat. 

Het woord afscheid is hiervoor echt te sentimenteel

Ik begin me nu pas te beseffen dat ik over een paar daagjes mijn hol in Zwolle moet verlaten. Mixed feelings, eerlijk waar. Afgelopen maandag heb ik mijn nieuwe huisje getracht te verven (volgens mij staat er nu heel groot 'epic fail' op de muur), waardoor ik vreselijk zin heb om de boel in te gaan richten en mijn plekje ervan te maken. Maar ik besef me ook steeds meer dat ik straks niet meer mijn favoriete vriendinnetje bij me in huis heb, de supermarkt niet meer onder mijn huis zit maar er 3 minuten voor moet fietsen, een nieuwe sportschool moet gaan zoeken en te makkelijk bij fijne winkels ben waar ik teveel geld uitgeef. 

Sinds de befaamde 'break-up' en het werkelozen-wezen ben ik (vrij logisch) een nieuw leventje gaan leiden. Het bestond uit veel wijn, veel uitgaan, veel hangen, series kijken, spotify luisteren, heel verdrietig zijn, heel blij zijn en nieuwe mensen leren kennen. Op zich een prettig leven, maar ik mis werken. Een plek waar ik mijn ambitie en enigszins passie in kwijt kan. En een ambitieuze baan ga ik in het fijne Zwolle niet snel vinden. Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik richting het westen ga en er als het ware een nieuwe wereld voor me open gaat (de crisis daargelaten). Even een kleine snik, want de fijne koffiemomenten met Dionne, de de gelukte en gefaalde kookmomenten met Vera en de zumbasessies met moeder en zuster ga ik enorm missen. Gelukkig krijg ik nieuwe, leuke momenten met andere vriendinnen daarvoor terug en woon ik uiteraard maar een klein uurtje met de trein van mijn oude leven vandaan. 

Hierbij een shout-out naar alle mensen die de afgelopen 3 jaar mijn Zwolse leven tot een groot feest hebben gemaakt. Thanks en jullie zijn nog niet van me af. Zet de slaapbank maar klaar. Die van mij staat altijd klaar voor jullie! 

(Kom je me niet asap opzoeken in Amsterdam, dan gooi ik je van Facebook af)

LIEFDE

Pity-party

Voor de momenten dat je een pity-party met jezelf wilt houden:

Hero - Toen ik je zag (ik wist serieus niet dat Antonie Kamerling kon zingen)

Bløf - Harder dan ik hebben kan (guilty pleasure)

Maria Mena - Just hold me

Soms is een pity-party echt even nodig, vooral voor emotionele mensen zoals ik. Beter dat ik thuis in me alleennie even ga zitten huilen, dan dronken in de kroeg (ja, echt, vaak genoeg). Na 3 van deze nummers vind ik het ook wel weer genoeg geworden en ga ik voor een rigoureuze muziekchange. Zoals het volgende:

Mr Polska - Hausa Wausa (levenslied)

Sorry voor de vrij inhoudsloze post. Ik heb weinig meegemaakt op Tinder dus je kunt wel spreken dat deze week echt een complete waist of time was. Nou, ik heb wel drie keer gesport dus dat vind ik dan wel weer een applausje waard.

Don't text weird boys when you're drunk - wallpaper

Ik heb er een handje van mensen rare berichten te sturen als ik ietwat dronken ben. Ik denk vaak niet na wat het doel van mijn boodschap is. Menig bericht is iets als 'beh' of 'merp' en vooral ook veel autocorrect fouten. Die vind ikzelf dan weer heel grappig en dat probeer over te brengen naar mijn gespreksmaatje door middel van een 'hahahahaa'. Diegene begrijpt de 'hahahahaa' niet en het gesprek wordt een beetje awkward (vanuit hun kant, ik vind niet zo heel snel iets awkward, ik vind dingen vooral grappig). Anyway, menig man begrijpt dit soort drunk-texts niet en ik geloof dat het ook best een turn-off is. Dus, wat heb ik hiervoor bedacht: een achtergrond voor op mijn telefoon. En zie wel hier:

 Voordat mijn eerste glas wijn erin gaat (en ik weet dat er nog velen gaan volgen) stel ik dit in als zowel toegangs- als beginscherm op mijn geliefde telefoon. 

Oke, vooruit, in de praktijk kun je niet volledig verwachten dat deze achtergrond je weerhoudt van alle rare uitgaande berichten in dronken staat, maar werkelijk waar, je bent je er wel van bewust dat je gare berichten aan het sturen bent naar iemand en dat je dat eigenlijk op dat moment niet moet doen. Dit zorgde bij mij vervolgens voor diverse Whatsapp conversations die abrupt beëindigd zijn (zie: 'haha. Drunk. Doei''). 

Het mag dan wel duidelijk zijn dat ik erg trots ben op dit concept en dit daadwerkelijk als een advies zie voor menig persoon die de volgende ochtend op haar telefoon kijkt en denkt 'Ah men. Waarom heeft niemand mijn telefoon van me af genomen?' 

Helden

Ik wil graag een aantal mensen bedanken die mij laten inzien dat het leven 'worth living' is.

Allereerst;

Jenna Marbles

Deze vrouw snapt hoe de wereld in elkaar zit. En ze snapt ook dat dronken alles beter is. WAT EEN HELDIN.

Anouk Kemper

Deze chick schrijft wekelijks een artikeltje voor NSMBL. Ze is soms wereldvreemd in de vrouwenwereld, waar ik mij zo heel af en toe ook in kan vinden. Ze neemt geen blad voor de mond en is gewoon episch grappig. Als je wilt weten wat ik bedoel, klik dan even op haar naam :).

De persoon die de Facebookpagina 'Vissen op Tinder' heeft gemaakt

Ik heb hier ondekt dat hoe knap de man ook, een vis hem niet aantrekkelijk maakt.

Drake

Hij denkt echt na wat hij zegt. Wauw. Een aantal diepzinnige quotes:

'Birdman go brr cause he know this shit retared' -> niks aan toe te voegen

'Cause you're good girl and you know it' -> hiermee los je alle discussies op

'Know you've been hurt by someone else' -> geef altijd een ander de schuld

Zonder jullie was ik nergens.

Ik tinder, wij tinderen

Hallo, jawel, tijd voor een updateje!

A lot of shit went down de afgelopen weken. Ik ben heb een lange vakantie (gesponsord door de WW, ja echt, ik heb even geen baan meer), mijn relatie van 7 jaar is uit en ik ga verhuizen naar Amsterdam. Ik vertelde dit gisteren aan mijn bejaarde oma en het was duidelijk teveel info om te processen.

Anyway, newly single, yes. Wat ga je dan in godsnaam doen? Uiteraard, tinderen. Het nieuwste fenomeen op de mobiele telefoon: een platte vleeskeuring. Heb ik de mazzel dat ik enigszins leuk op foto's kan staan en hierdoor mezelf redelijk geschikt vind voor deze hele foute en vooral vermakelijke App. 

De reden dat ik en menig ander tinder (ja het is een werkwoord: 'Hè, lekker getinderd?!''), is omdat ik me kapot lach om alle ietwat aparte mannen en hun leuke foto's en uiteraard omdat een 'match' een zeer goede ego boost is. Ik ben serieus trots op mijn portfolio tindermatches. Ik laat ze ook graag aan anderen zien: 'kijk hier ben ik mee gematchst' *vol trots*. Ik ga er niet mee chatten, want dan is de lol er snel vanaf, denk ik.

- Hee, alles goed?

- Ja prima joh! Met jou?

- Ja, goed

- ....

Als ik denk aan tinder, denk ik aan mensen die enigszins redelijk goed eruit zien en vooral vrijgezel zijn. Dit blijkt er in de praktijk heel anders aan toe te gaan. Ook snappen niet alle mannen het etiquette 'geschikte profielfoto'. Hierbij een aantal "leuke" tinder-mannen die ik heb gespot.

De man in relatie

Hij snapt het doel van tinder niet. Of wilt van zijn vriendin af. Iemand hier die graag zijn relatie kapot wilt komen maken?

De onherkenbare man

Zijn gezicht kan ik nergens zien. Hij zal vast heel knap zijn. Uhm, nee, zo denken vrouwen niet. NEXT.



De te jonge knappe man

Dit is meer een persoonlijk probleem voor mij. Ik heb mijn instellingen bij Tinder op 23 tot 35 jaar staan, maar toch ziet Tinder mij graag met een jonge vent zoals deze hottie van 22. Als ik tegen de verkoper zeg 'ik wil gèèn rode jurk' en ze komt aanzetten met een rood exemplaar, wil je haar toch ook een klap voor haar kop geven? Dus dat. Te jong: next.


De vrouwenman

Je moet als vrouw wel heel zelfverzekerd in je schoenen staan, wil je voor deze man gaan. Ik bedoel, hij heeft al twee knappe dames. Dit is een flinke uitdaging, dat wel. Maarre, mij te moeilijk.

Het model

Oke, hij is mij echt te ijdel. Je gaat toch constant aan jezelf twijfelen bij zo'n man? Zit me haar wel goed? Oh my god hij ziet mijn vetrol. Ik heb vast pesto tussen mijn tanden. 

De man met baby

Misschien ligt dit aan mij, maar kinderen worden over het algemeen gezien als bagage. Promoot je goede kanten, niet je slechte. En deze baby ziet er uit als een newborn, de moeder kan niet ver weg zijn lijkt me? Of het is een verse break-up. Nee dat willen we niet.


Hier blijkt dus uit dat ik mijn perfecte man niet ga vinden op tinder. Helaas, pindakaas.

Waarheid

Zo veel dromen, zo veel passie.

Zo veel belemmeringen.

Waarom vrouwen op hakken lopen

Een vrouw is altijd gevoelig voor high heels on sale. En uiteraard wil menig meisje haar nieuwe aankopen zo snel mogelijk showen. Dus ik gisteravond, impulsief dat ik was, een paar hakken in de uiverkoop gescoord en uiteraard vanmorgen direct aangetrokken om eens een dagje op kantoor rond te paraderen op mijn nieuwe schoeisel. Heel enthousiast mijn sexy pants, zoals mijn vriend het noemt, erbij aangetrokken (zie: super strakke lage skinny jeans van Guess met van die nopjes op je kontzakken die pijn doen bij het zitten).

Voordat ik verder ga, wil ik graag wat vermelden. Ten eerste, ik ben geen hakkenmeisje. Hoe graag ik het ook wil, ik ben er gewoon te lui en vooral te lomp voor. Vanzelfsprekend heb ik zo’n 8 paar in de kast staan maar 90 procent van de keren zie je mij rondstruinen op All-Stars. Ik beken dat ik zo’n type ben die over andere meisjes op hakken oordeelt: kan je er niet op lopen, doe het dan niet. Maar voel andere mensen denken als ze mij zien rondlopen op mijn palen: ‘wel de moeite doen om hakken aan te trekken, maar niet de moeite doen om je voeten op te tillen’. Want inderdaad, ik struikel gemakkelijk drie keer per uur over mijn hakken.

Verder wil ik de term hakken in deze context even verduidelijken. Ik draag geen ordinaire 14 cm hoge dunne Kim Kardashian naaldhakken (ja, ik vind haar stom). Veelal zijn het blokhakken met een hoogte van maximaal 12 cm *proud*. Maar toch; hakken.

Anyway, ik stapte vanmorgen de deur uit en dacht direct: ‘dit wordt outfit-wise een zware dag’. Maar ik bedacht me ook dat deze look voor mannen een stuk aantrekkelijker is dan mijn reguliere kloffie. Niet dat ik hier veel rekening mee houd, aangezien ik al 7 jaar in een relatie zit. Zouden single vrouwen elke dag nadenken of ze er aantrekkelijk uitzien voor mannen? En pijnigen ze zichzelf elke dag met ongemakkelijke, maar sexy, looks? Ik bedoel, mocht ik plots vrijgezel worden, moet ik dan mijn kledingstijl aanpassen? Je zult wel denken ‘first world problems’, maar ik als beduidende controlfreak wil graag voorbereid zijn op alles. Ik merk namelijk grote verschillen in reacties op mijn verschillende looks tijdens bijvoorbeeld het uitgaan. Veelal doe ik lekker fashion, hip outfitje afgetopt met bikers of sneakers. Een enkele keer ga ik voor een strakke little black dress en enkellaarsjes met hakken. Ja hoor, de heren gaan toch echt voor de easy-look (geloof me, fashionoutfitjes kosten echt veel meer moeite). Aangekomen voor een volgend punt, nee meer een statement: vrouwen kleden zich niet voor mannen. Hier waren de meeste vrouwen al achter, maar misschien verduidelijkt dit de kwestie voor de heren. 

Uitgezonderd vandaag, het is namelijk vrijdag en dat betekent date-night met the boyfriend. Speciaal voor hem loop ik dus in mijn oncomfortabele te lage broek op schoenen die na een half uur al zeer deden aan mijn voeten. Als hij niet binnen 5 minuten mijn nieuwe schoenen opmerkt, trek ik mijn trainingsbroek. Dat dat even duidelijk is.

Lopen op deze lelijke schoenen is onmogelijk, daarom zit ze op de grond.

Bedankt Tumblr voor je fijne afbeeldingen

It's alive

Ja, klopt, ik post weer eens wat. Ergens bleef het bloggen toch kriebelen.
Ik weet dat ik niet meer wil doorgaan zoals ik eerst blogde: beetje fashion, beetje outfitfoto's, beetje zoals iedereen. En die blogs van 'iedereen' interesseren mij niet eens meer, laat staan jou.

Dus daarom, geen beloftes, maar zo af en toe een leuke postje over 'iets' wat mij interesseert. Vanzelf vind ik mijn wegje en 'mijn ding' om het even lekker abstract te houden. 

Dus, hopelijk, kun je dit waarderen.

<3

Thank you Manoe voor de fijne foto 

Ibizagevoel met espadrilles

Espadrilles heb ik altijd al een beetje vreemde schoenen gevonden. Desalniettemin zijn het dé trendschoenen voor dit seizoen. Elke blogger draagt ze, Vogue staat er vol mee en ik kom ze ook constant tegen op SWYF. 

Nu moet ik heel eerlijk toevoegen dat mijn mening van 'lelijke bootschoenen' aan het bijdraaien is naar 'dat geeft wel een lekker Ibiza gevoel'. Dit kwam allereerst door door dat gave Chanel model die ik bij LizzyvdLigt tegenkwam. Onbewust bleef het beeld van de schoenen bij me opkomen. Daarna postte deze enthousiasteling een tweede foto van een wel heel aantrekkelijk paar roze espadrilles. Ik besefte me: "kut! ik vind ze echt leuk!". 

En was ik zojuist even aan het rondkijken op SWYF.nl, kom ik dit schoentje tegen. Zo leuk, ja echt! Daarnaast kosten ze geen drol en zijn beide kleurtjes erg fijn. Misschien een goed paar om te kijken of deze espadrilles-liefde echt is of slechts een korte bevlieging?

Doutzen Kroes voor H&M in High Summer Collection

H&M heeft constant nieuwe campagnes. Veelal met bekende mensen in de hoofdrol, zoals recentelijk Beyonce. Normaal gesproken ben ik niet zo'n celebrity-fan en kunnen dat soort promoties me echt bar weinig schelen. Is de kleding leuk? Nou prima, dat is het enige wat ik wil weten.

Maar lieve kijkbuiskindertjes, dit filmpje heb ik met open mond zitten kijken. Twee maal. Geweldig! Niet alleen snap ik nu pas de hele Doutzen Kroes hype (o, echt, zij is knap), maar wil ik ook de gehele collectie hebben. Het zal wel met mijn eindeloze wanderlust te maken hebben? Anyway, bekijk, geniet en droom lekker weg met dit promotiefilmpje van H&M voor de High Summer Collection mét Doutzen.

Story full of Wanderlust

Dan zit je hier, op je vrije dag, vrij weinig uit te vreten. Snotverkouden, al de hele dag in bed series te kijken. Thuis, in het koude Nederland.

Ik heb een enorm last van het zogenaamde 'wanderlust' syndroom. Maar ik moet me er bij neerleggen dat mijn bankrekening me de komende maanden vrij weinig gaat toelaten, laat staan opnieuw op reis. Ik zal het tot dus ver toch moeten doen met het normale leven: werk, sociale contacten en vooral manieren bedenken om goed te leven en ondertussen als een idioot te sparen zodat ik weer weg kan (ja, ik heb al helemaal bedacht waarheen, hoelang, etc.). Maar, thank god, houden de geweldige herinneren die ik heb aan mijn reis in Azie me op de been, en vooral gestimuleerd om te werken en me ter vermaken hier in Nederland.

Mensen geven aan dat ze alles willen horen over mijn verhalen in Azië. Leuk en aardig, maar tot nu toe heb ik nog vrij weinig dingen écht mogen delen. Ik heb goeie story-momenten gehad hoor, daar niet van, maar ik wil het liefst de hele dag zinnen maken die beginnen met 'ja in Thailand..'. Ik heb gemerkt dat dit niet bij iedereen even goed valt. Daarom, voor de mensen die wel geïnteresseerd zijn (waarschijnlijk alleen Dionne), mijn geluksmomentjes van Azië op een rijtje!

(Oh en ben je net zo'n hopeloze romanticus als ik, zet dan ondertussen even dit nummer op: 'Pompeii' van Bastille.)

Al vrij vroeg in onze reis zijn we naar Pai gegaan, een dorpje in het noorden van Thailand. Dit was de beste plek van onze reis (Dionne is het met me eens). Deze plek is gemoedelijk (je komt steeds dezelfde mensen tegen), heeft het beste eten van Thailand gewoon op straat te koop voor zo'n 50 cent, een goed nachtleven (geen clubs maar bars die sowieso open tijd tot het licht wordt), een leuke nachtmarkt en een prachtige omgeving. Meerdere geluksmomenten heb ik hier gehad, maar ééntje was zeker de zonsondergang in de Canyon met een groep leuke mensen.

Uiteraard een hoogtepunt: onze wensballon. Heel suf, maar dat was al jaren een droom van mij, om zo'n ding de lucht in te laten. En waar beter dan in Pai?!

Vanaf Pai hebben een helse rit gemaakt naar Koh Phangan van 48 uur. Hier was wel iets heel gaafs; de nachtbus van Chiang Mai naar Bangkok. De meeste nachtbussen zijn niet comfortabel, maar deze bus was serieus luxer dan limo. Onze stoelen konden helemaal plat, we hadden een prive televisie met de nieuwste films (zie: in Nederland nog in de bios), een game console en uiteraard een massage chair. Helaas geen goede foto van. De nachttrein daarentegen een 'een keer, nooit weer' (we hadden zitplekken, geen slaap..).

Koh Phangan was het eerste eiland waar we naartoe zijn gegaan, maar ook gelijk één van de leukste. Niet omdat het eiland geweldig mooi is (is het ook hoor), maar omdat we hier gewoon erg veel leuke dingen hebben gedaan. Het half moon festival was zeker een hoogtepunt, al ben ik hier vele punten verloren tijdens de avond.. Thaise buckets doen veel met je. Denk ik. Maar bovenal, onze bungalow in Koh Phangan was echt geweldig. Super cheap, lief bungalow-vrouwtje en aan het strand.

Daarna zijn we naar Koh Tao gegaan en opnieuw onze vrienden uit Chiang Mai/Pai gemeet, die ons hebben rondgetoured op het eiland. Op Koh Tao heb ik voor het eerst gesnorkeld. Bizar hoe scherp en vooral wat je allemaal tegenkomt onder water. Ik had het gevoel dat ik in een tropisch aquarium zat met paarse planten, zebra visjes, grote glimmende vissen en allerlei andere mooie vissen. Sowieso schaf ik mijn eigen snorkelsetje aan mijn volgende reis.

Na Koh Tao volgende een klein dieptepunte: de nachtboot. Ik voelde me net een illegale immigrant. Je sliep op zo'n 60 cm mat op de grond tussen vreemde mensen in op sowieso iets wat niet schoon was. Voor het idee een foto, maar dit laat maar half zien hoe het in werkelijkheid was.

Eén van de meest geweldige momenten van mijn reis was zeker een tour die ik heb gedaan toen ik op Koh Phi Phi was. Hele dag met een bootje mooie plekken bezoeken (Maya beach, aapjes etc.) maar vooral de barbecue aan het einde. Dit was op een verlaten strandje dat alleen bereikbaar is als het eb is. We waren met een leuke groep mensen en vooral de Thaise tourguide jongetjes waren erg schattig. We hebben vanaf zonsondergang tot het bijna vloed was en we echt weg moesten gedanst, gegeten en buckets gedronken. Ultiem genieten vond ik het. Echt.

 Koh Phi Phi had ik zeker niet willen missen, maar na drie dagen feesten was ik blij dat we naar Koh Lanta gingen. En Koh Lanta vond ik heel, heel fijn. Niet zo toeristisch en vooral rustig en mooi. 

Het moment dat we aankwamen merkte ik al dat het een goeie plek zo worden. Dionne vond het wat te rustig, maar ik vond het hemels. Onze bungalow was prachtig ('s nachts wel een beetje eng, zonder klamboe), het eten was geweldig en de sfeer was gewoon top. We hebben hier een avond lang naar de sterren gestaard terwijl we op het strand lagen (niet cliché hoor).

 Vanaf onze laatste plek in Thailand zijn we naar Langkawi in Maleisie gegaan. De rit was niet echt comfortabel: vroeg 's in de ochtend werden we opgehaald door een kleine kutbus. Daar hebben we uren ingezeten, waarna we over zijn geheveld naar een taxi zonder airco met leren bekleding (zwemmen in de auto) met een taxi chauffeur die geen woord engels sprak waar we zo'n 2 a 3 uur in zaten. Vervolgens nogmaals enkele uren in een klein busje die ons bracht naar de boot die we hadden gemist. Hier moesten we enkele uren wachten op de boot. Op Langkawi moesten we nog 30 minuten met de taxi. Ondanks deze reis zat ik hier met een big smile. 'High on traveling'. Het maakte me niks uit wat ik deed, waar ik zat, zolang ik maar elke dag zo kon leven als ik daar deed. Dat denk ik overigens nog steeds. Ik besefte me eindelijk dat ik had gevonden waar ik al zo lang naar opzoek was: geluk. Dit wil niet zeggen dat ik ongelukkig ben. Ik voelde me in het verleden wel vaak ongelukkig. Wat ik zelf hypocriet vond, aangezien ik een geweldige vriendje heb, de liefste familie ooit en een handvol goeie vrienden, een diploma voor een awesome studie, een baan en daarnaast ben ik gezond. Maar ik zocht iets en ik wist niet wat het was. Tot ik in Azië was. Daar heb ik dat gevoel gevonden dat ik zocht. Klinkt suf, op zoek naar een of ander 'gevoel'. Anyway, found it. Enige bij effect is dus de 'wanderlust'. Maar is dat slecht? Ik denk het niet. Ik leg me erbij neer dat het even gaat duren voor ik weer weg kan. Dus tot die tijd kan ik beter maar het beste maken van mijn leven hier, niet?

Ik denk dat ik nu wel genoeg heb geschreven. Ik wil nog een paar dingen kwijt. Ik schrijf deze blog niet om te laten zien 'hoe cool ik ben want ik ben in Azië geweest' (ben ik wel), maar om te laten zien dat ik echt de tijd van mijn leven heb gehad en dat ik wél elke zin mag beginnen met 'ja in Thailand..'. 

Ik wil nog even mijn fijne strandfoto's van Langkawi delen, want jongens echt, het strand is hier geweldig.

 & final, Dionne, bedankt voor alles! Je bent truly één van de tofste mensen die ik ooit heb leren kennen. Deze reis had ik met niemand anders willen doen want dan was het niet zo geweldig geweest!

Genoeg reisgezwijmel. Tijd voor het normale leven, nieuwe geluksmomentjes creëren. 

.LOVE.